Een IP-adres (Internet Protocol-adres) is een uniek numeriek label dat aan elk apparaat is toegewezen dat is verbonden met een computernetwerk dat het Internet Protocol gebruikt voor communicatie. IP-adressen worden gebruikt om apparaten binnen een netwerk te identificeren en te lokaliseren, zodat gegevens kunnen worden verzonden naar de juiste bestemming. Er zijn twee versies van IP-adressen in gebruik: IPv4 (Internet Protocol versie 4) en IPv6 (Internet Protocol versie 6). Een IPv4-adres bestaat uit vier sets van cijfers, bijvoorbeeld 192.168.1.1, terwijl een IPv6-adres veel langer is en bestaat uit acht sets van hexadecimale cijfers, zoals 2001:0db8:85a3:0000:0000:8a2e:0370:7334

Publieke en private IP-adressen zijn termen die worden gebruikt om onderscheid te maken tussen IP-adressen die worden gebruikt binnen een intern netwerk (private) en IP-adressen die worden gebruikt om apparaten te identificeren op het openbare internet (publiek).
Publieke IP-adressen: Dit zijn de IP-adressen die rechtstreeks toegankelijk zijn via het internet. Ze zijn uniek en worden gebruikt om apparaten zoals routers, servers en individuele computers te identificeren op het internet. Publieke IP-adressen zijn nodig voor apparaten die rechtstreeks communiceren met andere apparaten buiten hun eigen lokale netwerk. Deze adressen worden vaak toegewezen door internet service providers (ISP’s) en zijn wereldwijd uniek.
Private IP-adressen: Dit zijn IP-adressen die worden gebruikt binnen een privénetwerk, zoals een thuisnetwerk of een bedrijfsnetwerk. Ze zijn niet rechtstreeks toegankelijk via het internet. Private IP-adressen worden gebruikt voor de interne communicatie tussen apparaten binnen hetzelfde netwerk. Deze adressen zijn vaak gestandaardiseerd binnen bepaalde ranges die zijn vastgelegd door de Internet Engineering Task Force (IETF). De meest voorkomende reeks private IP-adressen is gedefinieerd in de IPv4-standaard en omvat adressen in de reeksen 10.0.0.0 tot 10.255.255.255, 172.16.0.0 tot 172.31.255.255, en 192.168.0.0 tot 192.168.255.255.

Subnetten stellen netwerkbeheerders in staat om grote netwerken op te splitsen in kleinere, meer beheersbare delen. Dit verbetert de efficiëntie en beveiliging van het netwerk.

Een binaire verwijst naar een systeem van getallennotatie dat is gebaseerd op twee cijfers: 0 en 1. Het binaire systeem wordt veel gebruikt in computers en digitale elektronica vanwege de eenvoudige implementatie in hardware. In het binaire systeem worden getallen op dezelfde manier opgebouwd als in het decimale systeem (gebaseerd op tien cijfers), maar in plaats van machten van 10 te gebruiken, worden machten van 2 gebruikt.
Om een getal in binaire notatie te berekenen, kun je het volgende doen:
Bepaal het getal: Stel het decimale getal vast dat je wilt converteren naar binaire notatie.
Deel het getal door 2: Deel het decimale getal door 2 en noteer de rest. Herhaal dit proces totdat het gedeelte 0 is.
Noteer de resten: Noteer de resten van elke deling van stap 2, van onder naar boven. Dit geeft je de binaire representatie van het oorspronkelijke getal.
Laten we een voorbeeld bekijken:
We willen het decimale getal 13 converteren naar binaire notatie.
Stap 1: 13 / 2 = 6 met rest 1 Stap 2: 6 / 2 = 3 met rest 0 Stap 3: 3 / 2 = 1 met rest 1 Stap 4: 1 / 2 = 0 met rest 1
Nu, noteer de resten van stap 2 tot stap 4 van onder naar boven: 1101
Dus, het binaire equivalent van 13 is 1101.
Je kunt hetzelfde proces gebruiken om een binaire getal terug naar decimaal te converteren, maar dan gebruik je de machten van 2 om de waarde van elk cijfer te bepalen.

Een octet van een IP-adres is een groep van acht bits in de binaire representatie van het adres. In het geval van IPv4-adressen bestaat een octet uit een decimaal getal tussen 0 en 255, wat overeenkomt met de mogelijke waarden van acht bits. Een IPv4-adres bestaat uit vier van dergelijke octetten, gescheiden door punten.
Bijvoorbeeld, een IPv4-adres zoals “192.168.1.1” bestaat uit vier octetten:
Het eerste octet is 192 (binaire representatie: 11000000)
Het tweede octet is 168 (binaire representatie: 10101000)
Het derde octet is 1 (binaire representatie: 00000001)
Het vierde octet is 1 (binaire representatie: 00000001)
Elk octet wordt gescheiden door een punt en elk octet kan een waarde hebben tussen 0 en 255. De combinatie van deze vier octetten vormt het unieke IP-adres van een apparaat binnen een netwerk

Het magische nummer is een belangrijk concept bij het subnetten. Het is het verschil tussen de waarden van de octetten in het subnetmasker en 256. Dit nummer helpt bij het bepalen van de grootte van elk subnet.

Subnetting is een techniek die wordt gebruikt in computernetwerken om een groot IP-netwerk op te splitsen in kleinere, meer beheersbare delen, die bekend staan als subnets. Dit wordt vaak gedaan om efficiënter gebruik te maken van IP-adresruimte, het netwerkverkeer te beheren en de beveiliging te verbeteren.
Het proces van subnetting omvat het verdelen van een IP-netwerk in verschillende subnets door het toewijzen van een deel van de hostbits van het IP-adres als subnetbits. Hierdoor kunnen organisaties hun netwerken beter organiseren en beheren.
Belangrijke termen bij subnetting zijn:
Subnetmasker: Een subnetmasker is een 32-bits getal dat wordt gebruikt om de subnetten binnen een IP-netwerk te identificeren. Het bepaalt welke delen van een IP-adres de netwerk-ID en de host-ID vertegenwoordigen. Het subnetmasker wordt meestal weergegeven in dotted-decimal notatie, bijvoorbeeld 255.255.255.0 voor een klasse C-netwerk.
Subnet-ID: Dit is het gedeelte van een IP-adres dat het subnet identificeert waartoe een host behoort. Het subnet-ID wordt bepaald door het logische AND-operation uit te voeren tussen het IP-adres van de host en het subnetmasker.
Broadcast-adres: Dit is het hoogste adres binnen een subnet, dat wordt gebruikt om berichten naar alle apparaten in dat subnet te verzenden. Het broadcast-adres wordt bepaald door alle hostbits in het subnetmasker op 1 te zetten en de subnet-ID te behouden.
Host Range: Dit zijn de IP-adressen binnen een subnet die beschikbaar zijn voor toewijzing aan individuele apparaten. De host range wordt bepaald door het subnet-ID en het broadcast-adres uit te sluiten.

Een IP-adres (Internet Protocol-adres) is een uniek numeriek label dat aan elk apparaat is toegewezen dat is verbonden met een computernetwerk dat het Internet Protocol gebruikt voor communicatie. Het IP-adres wordt gebruikt om apparaten binnen een netwerk te identificeren en te lokaliseren, zodat gegevens kunnen worden verzonden naar de juiste bestemming. Er zijn twee versies van IP-adressen in gebruik: IPv4 (Internet Protocol versie 4) en IPv6 (Internet Protocol versie 6). Een IPv4-adres bestaat uit vier sets van cijfers, bijvoorbeeld 192.168.1.1, terwijl een IPv6-adres veel langer is en bestaat uit acht sets van hexadecimale cijfers, zoals 2001:0db8:85a3:0000:0000:8a2e:0370:7334.

Een subnetmasker is een 32-bits getal dat wordt gebruikt om de subnetten binnen een IP-netwerk te identificeren. Het bepaalt welke delen van een IP-adres de netwerk-ID en de host-ID vertegenwoordigen. Het subnetmasker wordt meestal weergegeven in dotted-decimal notatie, bijvoorbeeld 255.255.255.0 voor een klasse C-netwerk. Het subnetmasker bevat alleen 1-bits voor de netwerk-ID en 0-bits voor de host-ID. Door het subnetmasker te combineren met het IP-adres, kan een apparaat bepalen welk deel van het adres het netwerk-ID is en welk deel de host-ID.

Een netwerk-IP (ook wel netwerkadres genoemd) is het IP-adres dat wordt gebruikt om het netwerk zelf te identificeren. Het is het eerste adres in een subnet en wordt gebruikt om te communiceren met andere apparaten in hetzelfde subnet. Het netwerk-IP wordt verkregen door alle hostbits in het IP-adres te vervangen door nullen, behalve voor de laatste bit, die wordt ingesteld op 1 volgens het subnetmasker.

De eerste host-IP is het eerste bruikbare IP-adres in een subnet dat beschikbaar is voor toewijzing aan een apparaat. Het is het adres na het netwerk-IP en voor het broadcast-adres. In een subnet met n hostadressen, is het eerste host-IP meestal het netwerk-IP plus één.

De laatste host-IP is het laatste bruikbare IP-adres in een subnet dat beschikbaar is voor toewijzing aan een apparaat. Het is het adres dat direct voorafgaat aan het broadcast-adres. In een subnet met n hostadressen, is de laatste host-IP meestal het broadcast-adres min één.

Het broadcast-IP is het hoogste adres binnen een subnet en wordt gebruikt om berichten naar alle apparaten in dat subnet te verzenden. Het broadcast-adres wordt bepaald door alle hostbits in het subnetmasker op 1 te zetten en de subnet-ID te behouden.

CIDR staat voor Classless Inter-Domain Routing. Het is een methode om IP-adressen en bijbehorende subnetmaskers te noteren om netwerken en subnets efficiënter te beheren. CIDR-notatie bestaat uit een IP-adres gevolgd door een schuine streep en een getal dat het aantal significante bits in het subnetmasker aangeeft. Bijvoorbeeld, “192.168.1.0/24” geeft een IP-netwerk aan met een subnetmasker van 24 bits, wat overeenkomt met een subnetmasker van 255.255.255.0. CIDR-notatie wordt vaak gebruikt bij het configureren van routers en het aanduiden van IP-bereiken in netwerken.

Voorbeeld 1:

Ipadres: 192.168.68.111 /24
Een octet: 11111111
Octet in Berekenen: 128,64,32,16,8,4,2,1
Ip-Adres in Binair: 11000000.10101000.01000100.01101111
Binair: 11111111.11111111.11111111.00000000
Subnet mask: 255.255.255.0
Netwerk ip: 192.168.68.0
Eerste host ip: 192.168.68.1
Last host ip: 192.168.68.254 want 255 – 1 = 254
Broadcast ip: 192.168.68.255
bruikbare Ipadressen: 254
CIDR 24,